به نقل از «ایران اکونومیست»

ابزار فشار کافی در برابر طالبان برای گرفتن حقابه هیرمند را داریم

تاریخ انتشار: ۲۰ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۹۴۲۱۹۵

رئیس کمیسیون توسعه پایدار، محیط زیست و آب اتاق بازرگانی ایران گفت: هیچوقت دیپلماسی تنها جواب نمی‌دهد و قدرت نرم و سخت را باید پشت دیپلماسی اعمال کنیم تا به نتیجه برسیم. دیپلماسی باید محور باشد اما ما قدرت چانه‌زنی بهتری هم داریم.

فرشید شکرخدایی  در ارزیابی رفتار کشور افغانستان در رهاسازی آب هیرمند به سوی ایران اظهار داشت: در حال حاضر همه کشورهای خاورمیانه در حوزه آب‌های مرزی دچار چالش هستند، مثلا ترکیه با عراق، عراق با ایران و سوریه چالش دارند ولی مسئله ما با افغانستان بیشتر حاد شده زیرا اصلا نمی‌دانیم باید با چه کسی مذاکره کنیم، زمانی که دولت افغانستان مستقر شد به صراحت اعلام کردند که حقابه را پرداخت نمی‌کند و این موضع زمان طالبان هم ادامه پیدا کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

 

 

وی با اشاره به گذشته سرگرفتن چالش حقابه هیرمند گفت: از جدایی افغانستان از ایران مدت زمان زیادی نگذشته و بعد از اینکه انگلیسی‌ها اصرار کردند که افغانستان از ایران جدا شود و کشوری مستقل باشد، یکی از مهم‌ترین چالش‌هایی که پیش آمد همین موضوع حقابه هیرمند بود و همین امر منتهی به نوشتن توافقننامه‌ای شد که مقدار معینی از آب هیرمند به سمت ایران جاری شود، اما اکنون افغان‌ها تنها به بند خشکسالی این توافق استناد می‌کنند در حالی که تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد آب به اندازه کافی در این حوضه جاری است ولی اجازه بازدید از کارشناسان ایرانی داده نشد، بنابراین این مسئله موضوعی است که باید در سطوح بالاتر پیگیری شود و مقامات عالی دو کشور بیشتر مذاکره کنند و راه حل پیدا کنند.

 

 

 

رئیس کمیسیون توسعه پایدار، محیط زیست و آب اتاق بازرگانی ایران افزود: اکنون مشکل اصلی ما با کشور افغانستان متمرکز بر حوزه اختیارات و پاسخگویی است. واقعیت اینکه افغان‌ها از پاسخگویی طرفه می‌روند و به نظر می‌رسد کشور ما باید جدی‌تر ورود کند، البته مذاکراتی در زمینه تفاهم‌نامه و قراردادهای فیمابین صورت گرفته و برای سال‌های قحطی، کم‌آبی و خشکسالی رژیم طراحی شده، ایران مطمئن است که در افغانستان به اندازه کافی بارندگی صورت گرفته و این بهانه‌هایی که افغان‌ها مطرح می‌کنند که همچنان در خشکسالی هستیم واقعیت ندارد، بنابراین این موضوع باید در سطوح بالاتر کشور در دستور کار قرار گیرد و مذاکره صورت گیرد تا مسئله حل شود، چون در درازمدت آسیبی که از خشکسالی سیستان و بلوچستان و حوزه هیرمند به کشور وارد می‌شود بسیار بالا خواهد بود و باعث کوچ سرزمینی شده و اتفاق‌های بزرگ‌تری رخ می‌دهد.

 

 

 

وی با تاکید بر اینکه تنش، جنگ و استفاده از قوه قهریه راهگشا نیست، بیان داشت: باید با استفاده از عوامل قدرتی که در داخل کشور داریم مثل حضور چندین میلیون مهاجر افغان در کشور موضوع را پیش ببریم.

 

 

 

شکرخدایی خاطرنشان کرد: هیچوقت دیپلماسی تنها جواب نمی‌دهد یک قدرت نرم و سخت را باید پشت دیپلماسی اعمال کنیم تا به نتیجه برسیم، دیپلماسی باید محور باشد اما ما قدرت چانه‌زنی بهتری هم داریم، نزدیک ۵ تا ۶ میلیون افغان به صورت مهاجر در کشور ما زندگی می‌کنند، همچنین مراودات سوخت داریم، اگر لازم باشد باید از عوامل قدرت استفاده کنیم. مسیری که اکنون طی می‌شود، قوی است و به نتیجه خواهد رسید، زیرا ما به اندازه کافی ابزار قدرت برای فشار به افغانستان داریم، بنابراین در سطح کلان موضوع حل خواهد شد.

 

 

 

وی تصریح کرد: در حال حاضر برخی اقدامات جایگزین مثل آب شیرین‌کن‌هایی که آب را از جنوب به شمال انتقال دهند؛ در دستور کار است اما میزان این آب با حجم آبی که از هیرمند جاری می‌شود قابل مقایسه نیست شاید بتوان برای تامین آب شرب استفاده کرد اما برای کشاورزی مناسب نیست.

 

 

 

رئیس کمیسیون توسعه پایدار، محیط زیست و آب اتاق بازرگانی ایران با بیان اینکه افغان‌ها دیر یا زود مجبورند که به هیات ایرانی اجازه بازدید از سد را بدهند، ابراز امیدواری کرد که این معضل و خطر بزرگی که سیستان و بلوچستان را تهدید می‌کند؛ حل و فصل شود.

 

 

منبع:  ایلنا

برچسب ها: حقابه هیرمند ، طالبان افغانستان ، توافقنامه ، خشکسالی

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: حقابه هیرمند طالبان افغانستان توافقنامه خشکسالی حقابه هیرمند افغان ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۴۲۱۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

طالبان افغانستان برای جذب توریست خارجی دست به کار شده‌اند

در سال ۲۰۲۱، طبق آمار رسمی تنها ۶۹۱ توریست خارجی به افغانستان سفر کرده؛ در سال ۲۰۲۲، این رقم به ۲۳۰۰ نفر افزایش یافت و پارسال به رقم ۷ هزار نفر رسید.

به گزارش عصر ایران، یک رسانه با انتشار گزارشی از شهر کابل، از تلاش دولت طالبان برای جذب گردشگران خارجی خبر داده است.

در این گزارش آمده است:

حدود ۳۰ مرد در یک کلاس درس در کابل جمع شده اند، که بخشی از اولین گروه دانشجویی در یک موسسه تحت مدیریت طالبان است که قرار است متخصصان گردشگری و مهمان نوازی را آموزش می‌دهد.

این افراد قرار است پس از اتمام دوره در بخش‌های مختلف صنعت گردشگری مشغول به کار شوند. یک دانشجو مدل است و دیگری ۱۷ ساله است که هیچ سابقه شغلی ندارد.

دانشجویان در سنین، سطح تحصیلات و تجربه حرفه‌ای متفاوتی هستند. همه آن‌ها مرد هستند - زنان افغان از تحصیل بیشتر از صنف ششم منع شده اند.

حاکمان افغانستان عمدتا به دلیل اعمال محدودیت‌هایشان بر زنان و دختران در صحنه جهانی نام خوشی ندارند. اقتصاد این کشور بسیار خراب است، زیرساخت‌ها ضعیف و فقر زیاد است.

با این حال، خارجی‌ها به دلیل کاهش شدید خشونت، افزایش ارتباطات پروازی با مراکزی مانند دبی، به این کشور سفر می‌کنند. اعداد زیاد نیستند و در واقع طی دهه‌های گذشته هرگز نبوده اند.

در سال ۲۰۲۱، طبق آمار رسمی تنها ۶۹۱ توریست خارجی به افغانستان سفر کرده؛ در سال ۲۰۲۲، این رقم به ۲۳۰۰ نفر افزایش یافت و پارسال به رقم ۷ هزار نفر رسید.

"محمد سعید" رئیس اداره توریسم در کابل گفت که بزرگترین گروه بازدیدکنندگان خارجی از کشور چین به دلیل نزدیکی و جمعیت زیاد آن است. البته از نظر او افغانستان نیز نسبت به برخی از همسایگان خود برتری‌هایی دارد.

سعید گفت: آن‌ها به من گفته اند که نمی‌خواهند به پاکستان بروند، زیرا خطرناک است و مورد حمله قرار می‌گیرند. این را ژاپنی‌ها به من هم گفته اند. این برای ما خوب است.

اما مشکلاتی جدی هم در روند جذب گردشگر خارجی هم دارد.

دسترسی به ویزا دشوار و پرهزینه است. بسیاری از کشور‌ها پس از بازگشت طالبان به قدرت، روابط خود را با افغانستان قطع کردند و هیچ کشوری آن‌ها را به عنوان حاکمان قانونی کشور به رسمیت نمی‌شناسد.

سفارت‌خانه‌های افغانستان یا تعطیل شدند یا فعالیت‌های خود را متوقف کردند. جنگ قدرت بین سفارت‌خانه‌ها و کنسولگری‌های افغانستان متشکل از افرادی از دولت سابق مورد حمایت غرب و آن‌هایی که تحت کنترل کامل دولت طالبان هستند، وجود دارد.

سعید می‌پذیرد که موانعی برای توسعه گردشگری افغانستان وجود دارد، اما گفت که برای غلبه بر آن‌ها با وزارتخانه‌ها همکاری می‌کند.

هدف نهایی او رسیدن به شرایط صدور ویزا در بدو ورود برای گردشگران است، اما ممکن است سال‌ها با آن شرایط فاصله داشته باشد. شبکه جاده‌ای که در برخی نقاط کشور نیمه آسفالت است یا وجود ندارد، مشکلاتی دارد و خطوط هوایی تا حد زیادی از حریم هوایی افغانستان اجتناب می‌کنند.

شهر کابل به عنوان پایتخت بیشترین پرواز‌های بین المللی را دارد، اما هیچ فرودگاه افغانستان مسیر مستقیم با بازار‌های توریستی بزرگ مانند چین، اروپا یا هند ندارد.

علیرغم چالش‌ها، سعید می‌خواهد که افغانستان به یک پایگاه بزرگ گردشگری تبدیل شود، جاه طلبی‌ای که به نظر می‌رسد توسط رهبران ارشد طالبان حمایت می‌شود.

او در این زمینه گفت: من به دستور بزرگان (وزرا) به این بخش فرستاده شده ام. آن‌ها باید به من اعتماد کنند، زیرا مرا به این مکان مهم فرستاده اند.

دانشجویان مشغول تحصیل در موسسه گردشگری کابل هم آرزو‌هایی دارند. "احمد مسعود تلاش" مدل افغان که در موسسه تحصیل می‌کند، می‌خواهد در مورد مکان‌های زیبای افغانستان پست‌های اینستاگرامی بگذارد و تاریخچه آن‌ها را برای ارایه رسانه‌ای بیاموزد.

"سمیر احمدزی" فارغ التحصیل دانشکده بازرگانی، می‌خواهد یک هتل باز کند، اما فکر می‌کند که ابتدا باید درباره گردشگری و مهمان نوازی بیشتر بداند.

احمدزی گفت: آن‌ها (توریست‌های خارجی) مدام می‌شنوند که افغانستان عقب مانده و درگیر فقر و جنگ است. ما ۵ هزار سال تاریخ داریم. باید صفحه جدیدی درباره افغانستان ایجاد شود.

کلاس‌ها شامل صنایع دستی افغانستان و مبانی مردم شناسی است.

یک موضوع غیررسمی نحوه تعامل با زنان خارجی و اینکه چگونه رفتار یا عادات آن‌ها می‌تواند با آداب و رسوم و احکام محلی تضاد داشته باشد. به عنوان مثال می‌توان از سیگار کشیدن یا غذا خوردن زنان در ملاء عام، اختلاط آزادانه با مردانی که از نظر خونی یا ازدواج با آن‌ها ارتباطی ندارند، باشد.

طالبان یک محدودیت جدی در زمینه نحوه پوشش زنان در اجتماع وضع کرده و الزاماتی را برای آن‌ها برای داشتن سرپرست مرد یا محرم در هنگام سفر وضع کرده اند. با این قوانین صرف غذا، سفر به تنهایی و معاشرت با زنان دیگر در جمع سخت‌تر شده است. با بسته شدن سالن‌های ورزشی به روی زنان و ممنوعیت سالن‌های زیبایی، مکان‌های کمتری وجود دارد که آن‌ها بتوانند بیرون از خانه همدیگر را ملاقات کنند.

"سرنا" تنها هتل پنج ستاره این کشور، به نشانه آماده شدن این کشور برای بازدیدکنندگان خارجی بیشتر، پس از یک ماه تعطیلی، سالن اسپا و زنانه خود را برای زنان خارجی بازگشایی کرده است.

اتباع خارجی برای دسترسی به خدمات باید پاسپورت خود را نشان دهند. ورود زنان افغانستانی به این محل ممنوع است.

محدودیت‌های زنان و دختران افغان بر شرکت‌های مسافرتی خارج از کشور فشار می‌آورد، زیرا آن‌ها می‌گویند که سعی می‌کنند با اهدای کمک‌های مالی، حمایت از پروژه‌های محلی یا فقط بازدید از مشاغل خانوادگی، بر جنبه مثبت تعاملات فرهنگی تمرکز کنند.

طالبان افغانستان برای جذب توریست خارجی دست به کار شده اند

"شین هوران" بنیانگذار "راکی رود تراول" گفت که سفر به افغانستان نباید به عنوان تایید دولت یا رژیم سیاسی خاص تلقی شود.

در نهایت، هدف باید حمایت از شیوه‌های گردشگری مسئولانه باشد که به طور مثبت به اقتصاد محلی کمک می‌کند و احترام و درک متقابل را تقویت می‌کند.

او گفت که هیچ نظری از سوی مقامات در مورد آنچه که گروه‌های تور دیده‌اند یا انجام داده‌اند وجود ندارد و این شرکت از نزدیک با یک سازمان حقوق زنان در افغانستان همکاری می‌کند. هوران افزود: درصدی از هزینه تور صرف حمایت از برنامه‌های این سازمان شد.

هیچ زنی در موسسه گردشگری و مدیریت هتلداری وجود ندارد. دانشجویان مرد مشغول تحصیل به این موضوع اشاره نمی‌کنند. اما یک مسئول در اداره گردشگری به این موضوع اشاره می‌کند.

این مقام که از ترس نخواست نامش فاش نشود، گفت: این یک وضعیت دلخراش است. حتی اعضای زن خانواده می‌پرسند که آیا می‌توانند اینجا درس بخوانند. اما با تغییر دولت، سیاست تغییر کرد. زنانی که پیش از به روی کار آمدن طالبان در این موسسه درس می‌خواندند هرگز برنگشتند و فارغ التحصیل نشدند.